Ik bepleit al jaren dat intellectuele eigendomsrechten – patenten, copyrights – afgeschaft moeten worden. Dat is niet alledaags. Daar een schepje bovenop doen, door oncontroleerbare transnationale ondernemingen fors kleiner willen maken, lijkt een onbegonnen zaak. Om aan nieuwe medicijnen te komen hebben we de huidige farmaceutische industrieën niet nodig, zegt mijn analyse.
Nog meer tegendraadsheid? Ja. De war on drugs kan niet gewonnen worden. Dus: legaliseer alle drugs. Als we het toch over criminaliteit hebben: corporate crime. We moeten niet rusten voordat mensen die vanuit ondernemingen misdaden begaan voor de rechter gebracht worden, als het niet nationaal is, dan mondiaal.
Ik woon aan een van de oudste grachten van Amsterdam. Prachtig, maar wat een lawaai van schreeuwende en gillende mensen op straat en in bootjes!
Voor dat soort geluid heb ik de term zwerflawaai bedacht.
Door mijn pogingen, samen met buurtbewoners, om dit lawaai wat gedempt te krijgen ben ik me gaan interesseren in de algemenere vraag: wie mag overmatig veel geluid maken in de publieke ruimte, en wie doet het, en wie heeft er last van of wordt er ziek van? Over die te weinig gestelde vraag heb ik het nodige geschreven.
Amsterdam is de stad waar ik geboren ben, aan gehecht ben, en niet uit weg te slaan ben. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat ik me tegen de stad aan bemoei. Uiteraard met bijna onmogelijke ideeën, zoals het voorstel om de toren van de Nieuwe Kerk bij de Dam, die midden zeventiende eeuw net niet gebouwd werd, alsnog te bouwen. Van Amsterdam naar de wereld is voor mij een niet al te grote stap, wat leidde tot diverse artikelen.
Veel van wat ik door de jaren heen voorgesteld heb is niet gerealiseerd. Dat maakt de ideeën, in ieder geval voor mij, niet minder waardevol. Iemand moet zeggen wat er schort aan de wereld en wat eraan gedaan kan worden.
Je bent tegendraads of je bent het niet. Ik ben het.