Het hoeft niet te verbazen wat Het Parool op 7 augustus 2020 berichtte: “Drugshandel lokt veel jongeren uit Zuidoost”. Wat verbaast is dat er nog steeds gedacht wordt dat drugs-criminaliteit ooit uitgebannen kan worden. Dat gaat niet gebeuren, het wordt alleen maar erger. De war on drugs gaat niet gewonnen worden. Het enige wat helpt is alle drugs legaliseren en er een normale handel van maken.
Ieder weldenkend mens weet dat. Laat ik nog één keer de argumenten voor legalisering op een rij zetten:
Het is al jaren bekend dat het verbod op drugs de markt over laat aan criminelen van diverse pluimage. We zien onder onze ogen gebeuren dat dat gepaard gaat met veel geweld, om niet te spreken van drugsoorlogen.
We weten het al te goed, Amsterdam heeft steeds meer te lijden onder drugs-gerelateerde criminaliteit. De stad is een van de grote verliezers van de war on drugs. Hoeveel doden moeten er nog vallen voor we beseffen dat drugscriminelen de lakens uitdelen? Dat moeten we letterlijk opvatten: de witte lakens die gedrapeerd worden over de lijken.
En niet alleen de stad is de verliezer. Er zijn er vele. De vele miljarden dollars en euro’s, die met de handel in drugs verdiend worden, worden weggezet naar belastingparadijzen. Dat ontwricht het internationale financiële systeem. Nog erger, drugscriminelen infiltreren in alle hoeken van de wereld onze gewone dagelijkse economie.
Nu komt het meest verbazingwekkende: voor de mondiale war on drugs zijn tientallen jaren lang miljarden dollars en euro’s uitgegeven. We weten al decennia dat dat geen enkel soelaas bood. We zijn er niks mee opgeschoten, maar wel met veel weggegooid geld. Wat speelt is dat er elk jaar meer illegale handel in drugs is dan het jaar daarvoor, er zijn meer moorden, en de economie wordt meer en meer vervuild door drugsbaronnen.
De cruciale vraag is natuurlijk: heeft het enig nut om het gebruik, en dus de productie en de verkoop van drugs te verbieden? Nou, neen. De realiteit gebiedt ons in te zien dat er honderden miljoenen mensen van alles en nog wat gebruiken. Natuurlijk zijn er wel eens mensen die er ziek, zwak of misselijk van worden, maar dat is ook het geval bij alcohol als er bijvoorbeeld te veel gezopen wordt. Maar, in de regel, moeten we toegeven, functioneren mensen die drugs gebruiken de volgende dag prima, zonder noemenswaardige kwalen, of vormen van verslaving.
Dit verschrikkelijke misverstand dat drugs schadelijker zijn dan bijvoorbeeld alcohol heeft ons wel mateloos veel leed bezorgd. Veel landen in Zuid Amerika zijn in de greep van drugsbaronnen, en dan hebben we het niet alleen over Mexico. In diverse delen van de wereld zijn hele landschappen vernield en vergiftigd om te voorkomen dat er gewassen voor drugs groeien. Dan kunnen we ook aan Brabant denken waar het gif rond het schoolplein geloosd wordt. De gevangenissen in de VS, en niet alleen daar, puilen uit van mensen – veelal Afro-Americans – die langdurig vastzitten vanwege kleine aan drugs gerelateerde vergrijpen. In veel gevallen is hen het stemrecht ontnomen.
Uiteraard moet, net als bij alcohol, er bij drugs op kwaliteit gecontroleerd worden, maar dat kan alleen maar als drugs gelegaliseerd zijn en normaal in de winkel verkrijgbaar zijn. Dan weten gebruikers wat ze innemen, hoe sterk het is, en wat de risico’s ervan zijn.
Als de illegaliteit uit de markt genomen wordt kan er, wederom net als bij alcohol, beter gewerkt worden aan preventie van slecht of overmatig gebruik. Er is geen enkele aanwijzing dat er met legalisering meer gebruikt gaat worden dan nu, misschien zelfs wel minder en minder riskant.
Stel je voor, nu verdwijnen de miljarden aan opbrengsten van drugs in de zakken van criminelen. Zou het niet meer voor de hand liggen dat er, na legalisering, gewoon belasting over geheven wordt, en de staatskas gespekt wordt?
Als we de markt van drugs gelegaliseerd hebben, dan hoeft de politie niet meer massaal ingezet worden om er tegen ten strijde te trekken. De capaciteit van politie en justitie, die daardoor vrijkomt, kan dan besteed worden aan, bijvoorbeeld, het opsporen en berechten van vrouwenhandel en kinderporno. Dat zou onze hoogste prioriteit moeten zijn
Laten we onze blik nog een keer op de markt richten. Wat zien we dan voor onze ogen zich afspelen? Met het legaliseren van alle drugs is het voor criminelen op den duur niet meer aantrekkelijk om er handel in te drijven. Immers er is voor hen geen financiële speelruimte meer om, onder de dan heersende marktprijs, soft of hard drugs op de markt te brengen.
De realiteit moet wel onder ogen gezien worden dat met het volledig legaliseren de illegaliteit en criminaliteit rond drugs niet van de ene op de andere dag de wereld uit zijn. Wat in vele jaren aan criminaliteit opgebouwd is, verdwijnt niet voetstoots als sneeuw voor de zon. We moeten ons niet rijk rekenen dat legaliseren een soort van toverfluit is.
Wat moeten en kunnen we nu dus doen? Waar het op dit eigenste ogenblik, in de eerste plaats, om draait is de fabel de wereld uit helpen dat de war on drugs gewonnen kan worden. Het is cruciaal die fabel te ontkrachten en van z’n mythische kracht te ontdoen.
Het beroerde is dat niemand als eerste durft te roepen dat we moeten afkoersen op het legaliseren van alle drugs. Zeker voor politici is dat linke soep. Toch moet het er een keer van komen – en wel nu – dat iemand met politiek gezag als eerste schaap over de dam komt en luid en duidelijk zegt dat legaliseren het doel moet zijn.
Als ik er zo over nadenk, lijkt me dat – dat eerste schaap over de dam – een rol is die uitstekend past bij de burgemeester van Amsterdam: Femke Halsema, en bij een stad als Amsterdam. Als het hoge woord er eenmaal uit is, dan kan productief nagedacht worden over de strategie: welke stappen moeten ondernomen worden om tot legalisering van alle drugs te geraken?
Men hoeft geen profeet te zijn om te beseffen dat dat niet eenvoudig zal zijn, maar altijd te verkiezen boven de hopeloos verloren zaak van de war on drugs. Gun die jongeren uit Amsterdam Zuidoost dat ze niet hoeven te leven in een wereld waar handel in drugs het enige levensperspectief is, maar wel gewelddadig. Kortom, Femke Halsema, toon politieke moed.
Joost Smiers
Bron: Het Parool, 14 augustus 2020
.