Ja, ons land is afgedwaald in extreem rechtse richting, en daar gruwen velen van – waaronder ik. Maar wat bedoelen we daar eigenlijk mee? Het zegt eigenlijk niet zo veel. Dus, laten we het beestje bij zijn naampje noemen.
Beter is het te zeggen dat wij meer en meer in de houtgreep komen van extreem en nietsontziend kapitalisme, en daarvan de racistische, autoritaire en seksistische variant.
Het grote bedrijfsleven privatiseert onze samenleving op gigaschaal: onze zorg, ons onderwijs, ons transport, ons geldstelsel. Voor hen is belasting betalen voor de dommen. Mensenrechten, klimaat, daar moeten we niet over zeuren.
De partijen die we aanduiden als extreem rechts zadelen ons op met een samenleving waar gemeenschapszin, verantwoord ondernemen, streven naar gelijkheid, respect voor ieders afkomst en seksuele geaardheid en het welbevinden van onze planeet in het vergeetboek moeten raken. Om dat extreem rechts te noemen is een veel te lieve aanduiding.
Waar Wilders, Eerdmans, de Vos en Yesilgöz ons willen hebben is leven in een wereld waar het rauwe kapitalisme zegeviert. Dat moeten we dan ook zó noemen, niet aflatend.