Bob Dylan, van wie we anders verwachtten en hoopten, is getransformeerd in een geldwolf. Inderdaad, the times they are a changin’, verklaart Peter de Waard, vrij naar Bob Dylan, in zijn column in de Volkskrant van 9 december 2020. Die Dylan heeft zojuist zijn rechten op zijn catalogus voor 300 miljoen dollar, dat is ongeveer 250 miljoen euro, aan Universal verkocht. Ik heb geen woord toe te voegen aan de rake observatie van Peter de Waard, en daarom neem ik de vrijheid hem uitvoerig te citeren:
Misschien verkoopt Universal de catalogus van Bob Dylan over drie jaar als er winst in zit. ‘Muziekrechten zijn handelswaar geworden. Songbooks verwisselen net zo snel van eigenaar als oliecontracten op een termijnmarkt. Het huidige copyrightsysteem is een juridische misstand. Er is geen reden om de erfgenamen van een groot artiest, die part noch deel hebben gehad aan het creatieve proces, nog zeven decennia lang geld te laten opstrijken voor de copyrights. De rechten op The times they are a changin’ zouden na Dylans dood gewoon moeten vervallen.
Het feodale wangedrocht leidt ertoe dat 80 procent van de royalty’s terechtkomt bij een handjevol rechthebbenden. Daarnaast is het een mooie melkkoe voor de advocatuur, die miljoenen verdient aan het aanschrijven van mensen die iets hebben gejat van allang overleden tekstdichters of auteurs.
Misschien is onder het mom van “The times they are a changin” het moment gekomen voor verandering. Aldus Peter de Waard.
Dan kunnen we, is mijn benadering, meteen het hele systeem van intellectuele eigendomsrechten, waaronder dus ook het copyright, onder het vergrootglas houden en merken dat het overbodig is. Daar gaat een deel van mijn website over.
