Het Hoogste Woord, Het Parool, 12 oktober 2021
Dat burgemeesters cannabis willen legaliseren is een goed begin, vindt Joost Smiers, maar alleen het vrijgeven van alle drugs leidt tot een veiliger samenleving.
Het is fantastisch dat Femke Halsema zich aansluit bij veertig andere burgemeesters die af willen koersen op legalisering van de cannabisindustrie. Maar daarmee zijn we er nog niet. Nu pas begint het echte werk om drugs net zo gecontroleerd en belast te krijgen als alcohol, om daarmee de criminaliteit uit te bannen.
Wat staat de burgemeesters te doen? Allereerst moet erkend worden dat het onderscheid tussen ‘harde en zachte drugs’ een sprookje is dat niet zo veel te maken heeft met de belevenis van gebruikers: de een prefereert een joint, de ander een lijntje coke. Natuurlijk weet ik dat er gemeen spul zit tussen die zogenoemde harde drugs, maar daar gaat het nu niet om.
Waar het wel om gaat, is de erkenning dat de war on drugs niet gewonnen kan worden. En waarom zouden we allerlei soorten drugs uit de samenleving willen verbannen? De ervaring leert dat miljoenen mensen van alles en nog wat gebruiken. Vrijwel allemaal zijn het goed oppassende burgers die de volgende dag gewoon naar hun werk gaan of in de collegebanken aanschuiven. We moeten af van de fabel dat vrijwel alle soorten drugs gevaarlijker zijn dan alcohol. Dat is niet zo.Niet rijk rekenen
De burgemeesters, inclusief Femke Halsema, moeten erkennen dat alle drugs gelegaliseerd moeten worden, zowel wat betreft productie, als verkoop, als gebruik. Anders blijven we zitten met een geldverslindende strijd tegen drugscriminelen. Laten we ons niet rijk rekenen: ook de strijd tegen zogenaamd hardere drugssoorten kan niet worden gewonnen.
Misschien gaan de drugsschobbejakken zich na de legalisering van cannabis nog meer en nog agressiever storten op de hardere soorten drugs. Dat moeten we niet willen hebben. Burgemeesters zijn niet aangesteld om half werk te leveren. Het is noodzakelijk te bepleiten dat alle drugs gelegaliseerd worden, anders blijft het dweilen met de kraan open.
Bepleiten is één ding, vervolgens moeten de burgemeesters aan de bak. Ze moeten, om te beginnen in Europa, zo veel mogelijk collega’s van grote en middelgrote steden ervan overtuigen dat de war on drugs een heilloze weg is en dat het legaliseren van alle drugs ons een betere toekomst en een veiliger samenleving kan bieden.
Het is niet ondenkbaar dat veel burgemeesters en hoofdcommissarissen van politie (vergeet hen niet) en officieren van justitie (vergeet ook hen niet) in alle hoeken van Europa heimelijk vinden dat het maar eens gedaan moet zijn met de oorlog tegen drugs, maar dat velen dat niet hardop te zeggen. Help hen dat zwijgen te doorbreken. Maak dus een grote coalitie van verantwoordelijken in steden en stadjes, die ons burgers laat merken dat de war on drugs geen fataliteit is.Gecontroleerde lekkernijen
De volgende taak van bestuurders is doordenken welke stappen gezet moeten worden om tot verantwoorde legalisering te komen. Het juridisch kader van verbieden moet verdwijnen, internationale verdragen moeten op de helling, op mondiaal niveau moeten er coalities worden gesmeed, economisch en organisatorisch is er werk te verzetten, nieuwe bedrijven moeten aan de slag kunnen en bankgaranties krijgen, de gezondheidszorg moet afgesteld worden op de nieuwe werkelijkheid van vrij verkrijgbare drugs, over de productie en handel in drugs kan belasting geheven gaan worden en er moet een goed bemenste keuringsdienst komen die wat er aan drugs op de markt wordt aangeleverd door vrije bedrijven, controleert op kwaliteit en de rotzooi er uitpikt, net als met vlees.
Dat alles is voor de burgemeesters veel werk, ja, maar het is nodig voor een betere toekomst. Dat zijn de bouwstenen om landelijke en Europese politici en politieke formaties enthousiast te maken voor legaliseren.
Verdwijnt de drugscriminaliteit dan van de ene op de andere dag als sneeuw voor de zon? Dat lijkt me niet, maar door een markt te creëren van legaal verkrijgbare en gecontroleerde lekkernijen, wordt de bodem onder het verdienmodel van drugscriminelen weggeslagen. Dan heeft het zin hen uit te roken en het laatste restantje op te ruimen van de war on drugs.